Για τους γάλλους Eibon (εννοείται καμία σχέση με εκείνο το black metal project του Anselmo πριν χρόνια) είχαμε μιλήσει αρκετά παλιότερα. Τρία χρόνια μετά το δυνατό "Entering Darkness", πετάνε στα σκουπίδια όλα τα post metal στοιχεία του ντεμπούτου, και παρουσιάζουν δύο τεράστιες σε διάρκεια συνθέσεις. Οι καταβολές του ήχου τους αλλάζουν ελαφρώς για άλλη μια φορά. Ενώ η βάση είναι σαφέστατα το πατροπαράδοτο sludge των Grief, η μπάντα ελίσσεται γύρω από διαδοχικά θέματα, ritual κατανύξεις και μια συνθετική αντίληψη που θυμίζει ξεκάθαρα Fleshpress. Δε φτάνουν φυσικά τους φινλανδούς θεούς, αλλά και μόνο το να καταφέρεις να παραπέμπεις σε Fleshpress είναι κατόρθωμα, ενώ και το καθαρόαιμο black metal κλείσιμο του δίσκου, ξεκαθαρίζει το τοπίο.
Δεν ξέρω αν φταίει η απίστευτη ξηρασία στον sludge χώρο φέτος (πραγματικά ούτε μια κυκλοφορία της προκοπής πέρα από το Agnes Vein και το Kongh), αυτό εδώ με κράτησε για πολλές ακροάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου